Chapter Text
ALEXUS
/aˈlek.sus/
(n.) Encantadong/encantadang nagmamahal lamang ng isa
(an encantado/encantada who only loves one)
Language: Enchanta
ALEXUS played by...
Liza Soberano
SYNOPSIS,
Ang Kapanganakan
"... Malaki ang kasalanan ko sa aking apwe," sambit ng isang binata na tila isang paslit kung bumuo ng salita. "Kaya nais ko siyang tulungan. Mahabaging Emre..."
Sa isang payapang pook, kung saan ang tanawin ay napapalibutan ng matataas at matatandang mga puno at maaliwalas na hangin, dalawang pigura ng tao ang nakatayo sa patag at mataas na lupa— isa ay dakila, at ang isa ay isang encantadong pumanaw na.
Si Kahlil, ang magandang lalaking kamamatay at kapupunta pa lamang sa Devas; sa mundo ng mga napayapang mabubuting encantado, ay tumingin ng nagmamakaawa sa Bathaluman.
Ang kumikinang na dilaw sa kaniyang mukha ay umiwas sa mga mata ng binata sapagka't alam n'ya na ang nais ipahiwatig nito.
"Sa pamamagitan ng iyong tulong, mapapadali na ang paghihirap niya."
Ang Bathaluman ay napatingin sa himpapawid— at sakaniyang matalas na pag-iisip ay napatigil.
Maaaring mabuti ang sinabi ni Kahlil. Dulot ng kaniyang tulong ay mapapadali ni Lira ang kaniyang pagtitiis. Ngunit hindi ito maaari sapagka't kailangan pa ng diwani na pagdaanan ang mga pagsubok na nakalahad para sa kaniyang ikatatatag at ikalalakas. Datapuwa't ang ginawa ni Ether ay lubos na nakaka-kaba. Napaisip din ang kataas-taasang diyos.
Tila ay matatagalan pa si Lira sa kaniyang pagbabalik sa kaniyang tunay na anyo kung siya lamang mag-isa ang tatahak ng kaniyang hindi kaaya-ayang landas. At kung ito ay hindi nalutasan ni Lira sa tamang panahon, maaaring gumawa ng hakbang si Ether na tiyak ay ikalalagot ng marami. Lalaban siya kay Emre.
At kung wala si Lira, ang tinadhanang magbubukod ng mga nasirang pagsasama...
Masisira ang ginawang mapanatag na Encantadia.
Lumingon si Emre at naglakad patungo sa kagitnaan ng marangal na terasa. Sumunod naman si Kahlil.
Itinaas niya ang kaniyang mga kamay, at sa pagkamangha ni Kahlil, ang mga palad ng Bathaluman ay biglang lumiwanag ng ginto, palutang-lutang hanggang sa maging isang bola na ito ng liwanag sa itaas ng kanilang mga ulo.
"Ipinapangako ko sa iyo, Kahlil..."
Bumuga ng isang malakas pa na liyab ang ilaw na dilaw, at kaunti-unting naghuhugis ng isang buhay.
"Matutupad ang iyong kahilingan para sa iyong kapatid."
Dahan dahan, bumaba ang liwanag, bumaba ang likha ng bathala— bumaba ito ng may hininga. Hanggang sa maabot na niya ang malamig na saligan. Unti-unting namatay ang liwanag, ang nagpakita ang nilikha.
Siya ay natutulog pa ng mahimbing, nakahiga na parang isang sanggol na kasisilang pa lamang— katawan ay nakapalibot ng malambot na puting tela, hindi mukhang suot pambabae at hindi rin mukhang suot panlalaki, sakto ang pagkayakap sa sukat niya. Ang kaniyang braso at binti lamang ang napapalibutan ng matitibay na baluti, kulay ng langit at ulap.
"Sino siya, Mahal na Emre?" Tanong ni Kahlil.
"Ang pag-asa."
Lumakad ng mabagal ang Bathaluman at umupo sa tabi ng natutulog na kaniyang nilikha, at itinaboy ng masinsin ang makapal niyang buhok upang makita ng lubusan ang kaniyang maamong itsura.
Balanse at pinong ang kaniyang mga tampok. Makinis at maaliwalas ang kaniyang balat. Ang kaniyang mga kilay ay makapal, malumanay na naka-arko, at maayos na umaayon sa kaniyang malaki, nakapikit na mga mata. Ang kaniyang ilong humahantong pababa sa isang maliit, mahusay na mga labi.
"Alexus. Ang ngalan niya ay Alexus," ang bulong ng Bathala sabay tingin sa binata. "Sapagka't isa lamang ang kaniyang mamahalin at nais kong mahalin niya."
"Ano naman iyon, Mahal na Emre?"
"... Ang Encantadia," bulong ng Bathaluman. "Ngunit pansamantala lamang ang kaniyang tungkulin sa mundong kaniyang labis na mamahalin. At pagkatapos ng kaniyang misyon, siya ay muling magbabalik dito sa Devas."
Muling tumingin si Emre sa kaniyang likha.
"Siya ang pag-asa."